Er lopen
twee mensen door een park. Ze zien een moeder met haar dochter lopen. Het
dochtertje huppelt naar een
bloemenperkje toe en plukt er een mooie bloem uit. Deze bloem geeft ze blij aan
haar moeder. "Voor jou!!!" Zegt ze erbij.
De twee
mensen zien het tafereel. De ene persoon is helemaal verrukt van deze daad van
moederliefde en krijgt er warme gevoelens bij. De andere persoon is minder
enthousiast, en vind het zonde van de mooie tulp die geplukt wordt. Het
dochtertje had ook de bloem samen met haar moeder kunnen bewonderen zonder hem
te plukken.
De twee
mensen vertellen elkaar wat ze net hebben gezien. Ze kunnen niet geloven dat ze
blijkbaar allebei iets anders hebben gezien. Ze zijn verrast over elkaars
standpunt. Zo hadden ze er nog nooit tegenaan gekeken.
Het gaat er
niet welke persoon gelijk heeft. Het belangrijkste is dat twee mensen heel
verschillend tegen dezelfde situatie kunnen aankijken. Ook al kennen de mensen
elkaar al jaren, of gaat het om iets dat heel erg voor de hand ligt.
In feite
hebben beide personen gelijk. Ze hoeven alleen maar te vertellen hoe een
situatie op hun persoonlijk overkomt. En daarna hoeven ze alleen maar te
luisteren hoe de ander hier tegenaan kijkt. Om vervolgens heerlijk verder te
wandelen in het park, en zich te verwonderen dat er altijd meerdere kanten
zitten aan een mooie bloem.
No comments:
Post a Comment