Fijne dag vandaag!

Soms heb je een uniek goede dag. Echt alles lukt. Je zit lekker in je vel, het werk verloopt vloeiend, je hebt leuke gesprekken met leuke mensen, je hebt alles duidelijk voor ogen  en alle vooruitzichten lijken  haalbaar. In weertermen gesproken, het zonnetje schijnt en je hebt de wind mee. Heerlijk, zulke dagen. 


Ik merk dat ik altijd probeer dit gevoel vast te houden. Ik heb vandaag zo’n fijne dag, die wil ik morgen ook wel. En overmorgen. Altijd natuurlijk. Ik ga na waardoor het precies komt dat ik zo’n goede dag heb, zodat ik die kenmerken kan kopieren op de volgende dagen en zo altijd een topdag heb. Dat lukt me alleen nooit.

Moet ik altijd vroeg opstaan om een goede dag te hebben? Moet ik altijd beginnen met de moeilijke taken voor die dag? Genoeg tijd vrijmaken voor intervisie met anderen? Moet ik de avond ervoor een leuke avond hebben gehad met vrienden of partner? Moet ik in de actiestand staan of juist niet?

Ik kan er geen patroon in ontdekken. Ik moet toegeven dat zulke dagen me overkomen, en dat alle moeite om het te analyseren en in te bedden in mijn dagelijkse routine geen nut heeft. De dag erna is toch altijd weer anders. Waar gister alle puzzelstukjes zomaar op hun plaats vielen, ligt er vandaag een hele nieuwe puzzel, en zijn ook alle stukjes anders van vorm. Toch zijn er drie zaken die ik kan aanstippen als algemeen geldig:

-        Een goede dag heeft vrijwel altijd te maken met andere mensen. Je zit lekker in je vel omdat je een interactie hebt (gehad) met anderen waar je je goed over voelt. Geluk komt nooit alleen. Ook ben ik van mening dat door vriendelijk gedrag te vertonen tegen anderen, je dit altijd dubbel en dwars van ze terugkrijgt. Wie goed doet, goed ontmoet.

-        Het gevoel een goede dag te hebben heeft altijd te maken met de dagen daarvoor. Verandering is altijd relatief. Dus als je de afgelopen dagen je minder hebt gevoeld en je de oorzaak daarvan wegwerkt, neemt je humeur een (relatief) grote stap in de goede richting. Daarom lukt het ook zo slecht om die topdag vast te houden. Na 1 topdag moet de volgende dubbeltop zijn om hetzelfde gevoel te houden.

-        Het zijn de kleine dingen die het doen. Je hoeft helemaal geen grote prestaties te verrichten om een goede dag te hebben, vergeet niet dat geluk in je hart zit en grote prestaties in je hoofd. Een goede dag begint soms bij dat straaltje zonlicht dat ’s ochtends in je ogen valt. Die ene lieve opmerking van je kind. Dat leuke liedje op de radio. Je kan het achteraf niet meer benoemen, maar op dat moment zet je jezelf onbewust in de juiste versnelling en alles wat daarna gebeurt lijkt een aaneenschakeling van prettige momenten. Alsof je je ogen sluit voor de mindere zaken en alle vrolijke dingen juist extra belicht.

Laat een gelukkige dag je gewoon overkomen. Niet proberen om het krampachtig vast te houden, maar accepteren dat het zo is en zo bewust mogelijk meemaken. Gun het jezelf ook. Geluk is er om in geleefd te worden, niet om het volledig in te kapselen en toe te eigenen.

Haast

“Mensen zijn druk bezig tijd te verspillen door hem te willen besparen”

Iedereen heeft tegenwoordig haast. Ik merk het vooral tijdens de avondspits. Mensen hebben net hun laatste stukje werk afgeraffeld en proberen daarna zo snel mogelijk naar huis te komen. En met z’n allen maar wachten in de file, voor de kassa of voor het stoplicht. Maar haast hebben kan natuurlijk op alle momenten van de dag. Mensen willen zo min mogelijk tijd verliezen met dingen die ze onbelangrijk vinden, om maar maximaal te kunnen genieten van de quality time die ze voor ogen hebben.

Tijd verliezen? Tijd verliezen kan helemaal niet. Een seconde is voor iedereen gelijk, en duurt voor elk moment even lang. Natuurlijk is de tijd die je spendeert aan wachten minder leuk dan de tijd die je spendeert met vrienden. Maar dat maakt nog niet dat je de tijd verliest. Je wilt deze tijd zo kort mogelijk maken, dat is heel begrijpelijk. Maar wachten is nu eenmaal een vast onderdeel van vrijwel alle processen die er bestaan.

Het gaat fout omdat mensen eigenlijk pas tevreden zijn als ze helemaal niet hoefden te wachten. Als ze helemaal geen tijd zouden verliezen. Maar dat kan niet. Je kan alleen de tijd verkorten, door bijvoorbeeld snel te rijden of door voor te dringen. Anders gezegd: door meer haast te tonen. Maar helemaal niet wachten lukt niet. Dus je kan je wel haasten, maar het is toch nooit genoeg.

Ik denk zelfs dat haasten slecht voor je is. Je vreet je van binnen op door allerlei onbenullige dingen. De ene rij bij de kassa gaat veel sneller (natuurlijk niet je eigen rij), je vervloekt de stoplichten die allemaal tegen je werken en de politie staat altijd precies op het verkeerde moment te flitsen. En ben je dan eenmaal in je quality time beland, moet je eerst nog een poos afkoelen om je frustratie kwijt te raken.

Heeft haast hebben echt zoveel zin? Vraag je eens af of de kleine tijdwinst die je boekt je de extra frustratie waard is. Ik denk van niet. Als je accepteert dat je altijd een deel van je tijd kwijt bent met minder belangrijke zaken, zorg je in elk geval voor innerlijke rust. Bovendien maakt deze tijd ook weer dat je de tijd die je kan spenderen aan leuke dingen beter waardeert. En hoe meer je het haasten kan uitbannen, hoe meer het wachten zelf ook iets wordt wat je kan waarderen.

Geniet van het niet

Toen ik klein was, wilde ik piloot worden. Een week later wilde ik brandweerman worden. Iets later profvoetballer, en nog wat later directeur. Ik wilde ook kunnen kunnen vliegen, gedachten kunnen lezen en twee personen op hetzelfde moment zijn.
Die laatste zaken zijn misschien lastig te realiseren, maar in de huidige tijd kan een mens vrijwel alles bereiken wat hij wil. De mogelijkheden zijn eindeloos, en kiezen (of beter gezegd: nee zeggen) is het grote probleem. Want je leeft immers maar 1 keer en je wilt alles meemaken.

De mensen die alles willen meemaken maken twee grote denkfouten.

De eerste is dat mensen die alles willen meemaken nooit denken aan bijvoorbeeld pijn, mislukking of sterfgevallen als ervaring. Er wordt vrijwel alleen aan leuke dingen gedacht. En daarbij willen ze ook meteen resultaat. Want de volgende leuke dingen staan alweer te trappelen. Vaak is het onmogelijk om de leuke dingen mee te maken zonder een (lang) proces van voorbereiding, of zonder teleurstellingen en andere minder leuke momenten. Investeren noemen ze dat.

De tweede denkfout is het simpele feit dat alles niet kan. Je kan wel alles willen, maar niet alles kunnen. Een cirkel kan niet vierkant zijn. Tegelijk rood en blauw als lievelingskleur hebben kan niet. Maar zo werkt ons brein niet. Wij kijken naar onze omgeving, en denken bij alles wat boven ons eigen niveau staat: Dat wil ik ook! We willen ons steeds matchen aan de persoon (of die specifieke kwaliteiten van die persoon) die iets beter kan dan wijzelf. Niet begrijpend dat de ene kwaliteit in contrast staat met de andere. En via TV, internet en in de omgang met anderen worden er elke dag weer personen of eigenschappen van personen op ons afgevuurd waarmee we ons vergelijken. En elke dag willen we weer meer.

Weet je wat wel kan? Iets niet kunnen. Iets niet willen.

Geniet van het niet!