Goede voornemens

Rond deze tijd van het jaar regent het weer goede voornemens. Het valt me op dat er een groot verschil bestaat tussen de goede voornemens die mensen elkaar wensen en de goede voornemens die mensen zich persoonlijk wensen. Zoek de verschillen:

Naar anderen:

- Een gezond en voorspoedig 2012!!

Persoonlijk:

- Afvallen
- Minder drinken/ stoppen met roken
- Meer sporten
- Minder werken/ minder over me heen laten lopen/ nu echt gaan voor die promotie
- Meer tijd voor gezin
- Etc.

Grappig toch? Waarom wensen we elkaar vooral gezondheid en voorspoed, terwijl we voor onszelf plotseling allerlei ambitieuze verbeterpunten op gaan sommen?

Ik ken weinig mensen die ‘gezond blijven’ als persoonlijk doel stellen. Alsof het te makkelijk is, te soft ofzo. Het is voor veel mensen geen doel, maar het instandhouden van de status quo. De enige mensen die dit wel tot doel stellen zijn de mensen die problemen hebben (gehad) met hun gezondheid. Pas dan sta je er bij stil hoe belangrijk het is. Als noodzakelijke voorwaarde voor het vervullen van al die belangrijke voornemens.

Ik ken ook weinig mensen die ‘voorspoed’ als persoonlijk doel stellen. Tenminste, de doelen zijn meestal een stuk gedetailleerder dan alleen maar de wens dat het goed gaat. Men interpreteert goed gaan als het bereiken van een paar van tevoren vastgestelde doelen. Maar hoe zit het dan als men vooruitgang boekt die niet gepland is? Ziet men dan dat het vooruitgang is, of kijkt men hier overheen?

Het lijkt een goed idee om strakke doelen te stellen. Dat maakt het makkelijker om te focussen en zorgt voor minder afleiding. Maar het werkt ook beperkend. Je neemt geen genoegen meer met gewone zaken zoals gezondheid en algemene zaken zoals voorspoed, en je gaat onverwachte dingen minder snel als positief waarderen.

Ik wens iedereen het allerbeste toe. Of dat nu gewone, algemene zaken zijn of specifieke.