Water dat uit een bron ontspringt, zoekt steeds de makkelijkste weg naar beneden. De weg van de minste weerstand. De hele natuur zit zo in elkaar, zo is iedereen verteld in de natuurkundelessen op school. De mens, als onderdeel van de natuur, zit ook zo in elkaar, alleen is hier het probleem dat de makkelijkste weg niet altijd gevonden wordt. Dat men uitkomt op een punt waar helemaal niemand wil zijn.
Intelligentie is een belangrijke reden waarom de mens verworden is tot wie we nu zijn. Het uitvinden van het wiel, maken van vuur, het kunnen tegengaan van ziektes, allemaal maakten ze het de mens makkelijker. Mensen hebben de kwaliteit om moeilijke dingen te kunnen begrijpen, waarna ze deze moeilijke dingen makkelijker kunnen maken. Wat mensen niet kunnen, is een oplossing vinden voor onverenigbare dingen. Een muur tegelijkertijd blauw en rood laten zijn lukt simpelweg niet.
Het probleem met mensen is dat ze meestal denken dat zij dit wel kunnen, met alle gevolgen van dien. De muur wordt niet blauw of rood, maar paars. Een ander probleem is dat mensen moedwillig een oplossing aandragen die wel voor hunzelf goed uitpakt, maar niet voor de rest van de groep. Het gevolg is dat niet de makkelijkste weg naar beneden wordt gevonden, maar de weg van de grootste schreeuwer. Of van degene met het meeste geld of macht.
Ik vergelijk hier de menselijke wereld met een bergstroompje. Iedereen zal zeggen dat de menselijke wereld onnoemelijk veel ingewikkelder is. Maar dat is het niet. De mens is alleen veel intelligenter. Maar niet meer dan dat.
No comments:
Post a Comment